Wie is Margot Brekelmans?
Naast 1001 andere dingen heeft Margot Brekelmans haar leven lang getekend en geschilderd. “Dat was een soort noodzaak, het moest gewoon gebeuren.” Inmiddels is ze fulltime met haar kunstenaarschap bezig. Het is haar lust en haar leven.
Het begon allemaal met dat hele kleine boekje dat Margot Brekelmans altijd bij zich had en waarin ze tekende. Daarna kwam er een vel papier en na verloop van tijd werd dat papier een steeds groter doek. “Dat had veel te maken met de grotere ruimte die ik om mij heen kreeg. Meer ruimte nodigt nu eenmaal uit tot groter werk.”
“In het begin dacht ik dat het al heel wat was. Tegenwoordig moet ik met de auto naar de fotograaf om alle kunstwerken digitaal te laten fotograferen. Daarnaast loopt er altijd wel een theater, film of aanloop naar een expositie. Ik zit eigenlijk nooit stil.”
Hoe komt je werk tot stand?: “Het beeldend proces is voor mij alsof ik een rol speel in mijn eigen film en van de ene in de andere scene rol. Van zo’n proces blijven flarden van beeld en geluid hangen, waarmee ik op een later tijdstip vrij kan associëren. Die vrijheid van associatie koester ik en probeer ik zo lang mogelijk vast te houden. En eerlijkheid gebied: ik kan het niet uitzetten.. Als het proces éénmaal gestold is in vorm, is het concreet. Die vorm kan een schilderij zijn, of twee naast elkaar, of een paar met verschillende formaten. Maar het kan net zo makkelijk een 3D beeld opleveren.”
Wat heb jij toch met honden? “Oh dat is heel simpel, Jan zei altijd: een hondje is goed voor je. En hij had gelijk ik maakte in het begin altijd al hondjes van klei.. Meestal naar het evenbeeld van mijn eigen teckel. Maar niet alleen de hondjes, ze moeten ook echt een verhaal bij zich dragen. De één kreeg een wiel, de andere een koplamp of een antiek koperen tussenstuk. Het zijn geen kneusjes hoor, ik noemde ze emotie vehikels ,het zijn dappere doordouwers want met die attributen redden ze zich prima. Mijn kunstwerken kunnen zelfs gevaarlijk zijn, kijk maar eens naar die serie gebreide geweren” lacht ze.
