STRENG SPROOKJE
OMRINGD DOOR WEZENS, HARD EN ZACHT, BIJ DAG, BIJ NACHT,
BEN IK DE RENTMEESTER, MEN SCHIKT ZICH NAAR MIJN WIL.
DE STEEN EN STOF, ’T ZIJ SOEPEL OF BEDEESD
IK BLAAS MIJN ADEM VAN DE SCHEPPING ONBEVREESD.
EMPATHISCH WORDT DE KLOK, ‘T GEWEER KRIJGT MEDEDOGEN
IK DEEL EN HEERS, DE MEESTER DER NATURE MORTE
HET MATERIAAL DIENT ZICH TE ONDERWERPEN
HET SCHIKT ZICH, ZODAT IK HET AAN KAN SCHERPEN
‘K MAAK KWETSBAAR, DAT, WAT SOEPEL IS EN WEERLOOS LEEFT
OF MAAK JUIST HARD, HET KOMT ZOALS HET KOME.
MIJN HANDEN BLOEDEN, PRIJS VOOR MIJN DOMEIN EN DROMEN
WAAR IK, AL SCHEPPEND, STRIKT EN STRENG, ALLEEN MOET ZIJN.
EEN ZEN. ODE AAN WAT TASTBAAR IS, EEN VORM
DIE HOOP GEEFT, OF ALTHANS ZOU KUNNEN GEVEN
HIER RAAKT HET LEVEN AAN DE GRENS, ESSENTIE VAN T BESTAAN
HIER ZOU DE MENS KUNNEN VERAND’REN IN EEN HOND…
‘K LAAT LOS DE WET VAN ’T BESTAAN EN WAT DIT OOIT VERBOND
WANT IN MIJN ATELIER HEERST JACHT, METAMORFOSE
IK WIL DAARIN NIET MINDER, MEER. HET WORDT TOT EEN OSMOSE.
MAART 2016
EDITH VAN DER THOLEN
Bureau Dotterbloem
